Այսօր Citylife.am-ը զրուցել է երիտասարդ գրող Էդգար Կոստանդյանի հետ, ով հանդիսանում է <<Ձմռան վերջին օրը>>, <<Որբանոց>> ,<<Կուկու>> գրքերի հեղինակը։
ԿՈՒԿՈւ վեպ
Գեղարվեստական խմբագիր-Լենա Կոստանդյան
Խմբագիրներ-Օֆելյա Գևորգյան, Ելենա Սարգսյան
Տեխնիկական խմբագիր-Էրիկ Սեդրակյան
Սրբագրիչ-Գայանե Սահակյան
Մենեջեր- Հայկ Կոստանյան
Շապիկին՝ Արթուր Սարյան.<<ԿՈՒԿՈՒ>>
Citylife.am- Էդգա՛ր, գիրք կարդացող, գիրք գրող մարդու համար կա՞ն սիրելի գրքեր:
Էդգար- Իհարկե կան, ունեմ սիրելի հեղինակներ, օրինակ՝ Հրանտ Մաթևոսյան, Կոստան Զարյան, Ռուբեն Հովսեփյան, Գաբրիել Գարսիա Մարկես: Մարկեսին սկսել եմ ճանաչել Ռուբեն Հովսփյանի շնորհիվ, քանի որ ինքն է հայերեն թարգմանել <<Հարյուր տարվա մենությունը>>: Իրականում ես հայերեն լեզուն սկսել եմ սիրել, երբ կարդացի Ռուբեն Հովսեփյանի թարգմանությունը: Ես արդեն երեք գրքի հեղինակ էի, երբեք մեր լեզվին այսքան լուրջ չէի վերաբերվել: Հիմա, երբ ես ինչ-որ նախադասություն եմ կազմում, հասկանում եմ ինչքան ֆանտաստիկ լեզու ունենք:
Citylife.am- Ձեր հարցազրույցներից մեկում նշել եք, որ Ձեր հեղինակային գրքերը տպագրելուց բավականին երկար ժամանակ հետո եք ընթերցում: Ինչու՞:
Էդգար– Այո (ծիծաղում է): Մինչև տպագրվելը կարդում եմ իհարկե, տպագրվելուց հետո իմաստ չեմ գտնում կարդալու, վերջը գիտեմ ինչպես է վերջանում , կարդամ ի՞նչ անեմ: Աշխարհի ամենաանհետաքրքիր զբաղմունքն է, երբ հեղինակը տպագրվելուց հետո կարդում է իր գրքերը: <<Որբանոց>>-ը, երբ անցած տարի կարդացի, հասկացա, որ այլևս նման բան չեմ գրի, բացարձակ դուր չեկավ ինձ: Ինձ համար իմ կարդացած ամենաթույլ գիրքն էր: Մասնագիտական առումով ոչ մի խնդիր չունի գիրքը, օրինակ՝ այսօր ես այդ գիրքը այլ կերպ կգրեի:
Citylife.am-<<Ձմռան վերջին օրը>>, <<Որբանոց>>, <<Կուկու>>. այս տարիքում ո՞րն է ավելի շատ Ձեզ հոգեհարազատ:
Էդգար– Միանշանակ <<Ձմռան վերջին օրը>>, դա միակ գործն է, որ համարում եմ իսկական գրականություն: <<Որբանոց>>-ը իրենից կոմերցիա էր ենթադրում, <<Որբանոցը>> ու <<Կուկուն>> փորձել եմ միքսել իրար հետ, դա կսիրեն նրանք,ովքեր շատ չեն կարդում, այ <<Ձմռան վերջին օրը>> կկարդան բոլոր գրականություն գնահատողները: <<Ձմռան վերջին օրը>> գրքում <<ֆասֆուդ>> չկա բացարձակ, իմ ամենաերկար գրված գիրքն է:
Citylife.am- Գրքի հանդեպ սերը ո՞վ սերմանեց Ձեր մեջ։
Էդգար– Քրոջս՝ Լիլիթի շնորհիվ եմ սկսել կարդալ: Մայրս ցանկանում էր, որ ես լրագրող դառնայի, քույրս այդ ժամանակ բանասիրականի ուսանողուհի էր ու ինձ հետ պարապում էր: Մենք դպրոցում լավ գրականություն չենք անցել, հիմար գրականություն են մեզ տվել, մեր կրթական ծրագիրը լավը չէր: Բայց քույրս ինձ այնպես էր բացատրում, վերլուծում այդ ամենը, որ ես սկսկեցի սիրել: Կրթական ծրագրի վատն այն է, որ մեզ մեր հանճարեղ հեղինակների ամենավատ գործերն են սովորեցնում, օրինակ ինչի՞ ենք Մաթևոսյանից միայն <<Աշնան արևը>> անցնում: Չէ՞ որ Մաթևոսյանը հանճար է:
Citylife.am- Հիմա ի՞նչ եք կարդում:
Էդգար– Հիմա չեմ կարդում, նոր վեպ եմ գրում , իսկ գրելու ընթացքում նոր բան չեմ կարդում:
Citylife.am- Ունե՞ք ոգեշնչման աղբյուր:
Էդգար- Մի բան, որից միշտ ոգեշնչվում եմ չկա: Ցանկացած տղամարդու համար կինն է ոգեշնչման աղբյուր հանդիսանում: Ես կարող եմ նստել տաքսի, վարորդը մի բան ասի և վեջինս դառնա ոգեշնչման աղբյուր՝վերածվելո ևէ պատմվածքի, կամ վեպի նյութ լինել:
Citylife.am-Ի՞նչ դեր ունի գիրքը Ձեր կյանքում:
Էդգար-Նյութական (ծիծաղում է), գումար եմ աշխատում գիրք գրելու միջոցով: Հիմնականում գիրք կարդալը ինձ համար ժամանցի միջոց է:
Հարցազրույցը՝ Նազենի Գալստյանի/Citylife.am/
