Citylife.am-ի հերթական զրուցակիցը ՀՀ վաստակավոր արտիստ, դերասան, կամ ինչպես ինքն է ավելի ճիշտ համարում ասել՝ արտիստ, Հայկ Թորոսյանն է, ում յուրաքանչյուր տպավորիչ և անկեղծ պատասխանը թույլ է տալիս վստահորեն ասել, որ մենք ունենք արվեստագետների փառահեղ ավագ սերունդ:
Citylife.am-Պարո՛ն Թորոսյան, դերասանի մասնագիտությունը պահանջում է յուրաքանչյուր դեր կերտելիս այնքան բնական լինել, որ կարծեք թե դա դերասանի իրական կյանքն է: Եթե փորձենք մտովի հետ գնալ, կհիշեք՝ ո՞րն է եղել Ձեր առաջին խաղացած դերը:
Հայկ– Նախ ասեմ`չեմ սիրում դերասան բառը: Դա նշանակում է դերը ասող, իսկ այ արտիստը այս պարագայում ավելի պատվաբեր է ու ավելի դիպուկ, հետևաբար դեր ասողը չի կարող բնական խաղալ: Հարկավոր է ցանկացած դեր կերտել արտիստին վայել, այլապես համոզիչ չի լինի… Իսկ արտիստը պետք է ու պարտավոր է համոզիչ լինել: Իսկ ինչ վերաբերում է իմ առաջին խաղացած դերին`եղել է Արամ- Աշոտ Պապայանի <<Աշխարհն, այո՛, շուռ է եկել>> ներկայացման մեջ ոստիկանի դերը: 
Citylife.am- Ձեր մասնագիտական գործունեությունը սկսել եք խորհրդային տարիներին, երբ մեր մտավորականությունը բախվում էր բազմաթիվ դժվարությունների հետ: Դուք ինչպիսի՞ դժվարություններ եք ունեցել:
Հայկ– Մտավորականների դժվարություններին բախվելը եղել է, կա ու միշտ էլ կլինի, քանզի մտավորականի աշխարհն այլ է, աշխարհն`այլ: Ակամայից հիշեցի մի դեպք. ԽՍՀՄ-ի գրեթե բոլոր թատրոնները բեմադրում էին այդ պիեսը, մենք ևս բացառություն չէինք: Պիեսը կոչվում էր <<13-րդ նախագահ>>: Ես խաղում էի Զաքիրովի դերը: Թատրոններում գոյություն ունեին պարտկոմներ, մեր թատրոնի պարտկոմը ևս զբաղված էր ներկայացման մեջ: Ես ասելիքս ձևակերպել էի հետևյալ կերպ. <<…Ուրեմն նա ազնիվ կոմունիստ է…>>: Այդ նախադասաությունը ինձ համար դարձավ գրեթե ճակատագրական: Կուսկոմի խորհրդին հարցս լսեցին ու քիչ էր մնում աշխատանքից ազատեին: Իսկ այսօր այս ամենը պարզապես ծիծաղելի է: Դեմոկրատիան չպետք է շփոթել անարխիայի հետ…
Citylife.am- Պարո՛ն Թորոսյան, կերտել եք ամենատարբեր դերեր և՛ գեղարվեստական ֆիլմերում, և՛ հեռուստասերիալներում: Եղե՞լ է արդյոք այնպիսի դեր, որը կերտելիս կապվածություն զգաք Ձեր և մարմնավորվող կերպարի միջև:
Հայկ– Ցանկացած դեր կերտելիս արտիստը փորձում է հասնել կատարելության: Այլ բան է, թե որքանով է նրան հաջողվում, բայց լինում է, որ կերտում ես տվյալ դերը բոլորի համար հաջողված է լինում, բայց քեզ համար`ոչ հարազատ: Ինձ համար այդպիսին եղավ Հր. Մաթևոսյանի <<Ալխոն>> ստեղծագործությունը, որտեղ մարմնավորում էի Ալխո ձիուն: Ես իմ բոլոր դերերն եմ շատ սիրում: Դրանք իմն են, իմ ստեղծածը, որոնք էլ թանկ են ինձ համար: Կապվում եմ, հարազատանում բոլորի հետ, բայց չեմ նույնանում:
Citylife.am- Կարծիք կա, որ դերասանը երբեք չպետք է հրաժարվի այն դերից, որը նրան կառաջարկեն, ինչն էլ, անխոս, կխոսի նրա պրոֆեսիոնալիզմի մասին: Կիսու՞մ եք այս կարծիքը:
Հայկ– Իհարկե, ո՛չ: Արտիստն առաջին հերթին մարդ է, ով ունի իր սկզբունքները: Եթե դա իմ սկզբունքներին դեմ է, ես միանշանակ հրաժարվում եմ:
Citylife.am- Ձեր գործում եղել են բաներ, որոնք ի սկզբանե սկզբունքորեն չեք արել ու հիմա էլ չեք անի:
Հայկ– Նախ ասեմ, որ մինչ այժմ իմ բոլոր խաղընկերները ինձանից շնորհակալ են լինում միմյանց հետ հեշտ ու արհեստավարժ աշխատանքի համար: Իսկ առողջ դատողությունն ու այլակարծությունը միմիայն օգնում են գործին, քանզի ճիշտ հնչեցրած յուրաքանչյուր կարծիք բնական ու մարդկային է:
Citylife.am- Նկարահանման հրապարակում ավագ՝ ավելի փորձառու սերնդի կողքին, այժմ նկատելի են նաև երիտասարդ դերասաններ: Երկու սերունդների միջև կարող են լինել կարծիքների բախումներ: Ձեր աշխատանքային պրակտիկայում եղե՞լ են նման դեպքեր, և եթե այո՝ ի՞նչ պատճառով:
Հայկ– Այսօր մենք ունենք հրաշալի տաղանդավոր երիտասարդներ, որոնցից կարելի է շատ բան սովորել: Երիտասարդությունն ինքնին նորություն, թարմություն ու գեղեղկություն է: Մի խոսքով` հրաշալի է:
Citylife.am- Խոսենք մի փոքր թատրոնի մասին: Ինչպիսի՞ դեր ունի այն Ձեր կյանքում:
Հայկ– Թատրոնն իմն է, իմ կյանքը, կենսակերպն ու տունը: Թատրոնն իմ ամեն ինչն է: Ասեմ ավելին`հանուն իմ թատրոնի ես հրաժարվել եմ շատ գայթակղիչ ու շահեկան բիզնես-առաջարկներից: Դա իմը չէր….
Citylife.am- Պարո՛ն Թորոսյան, 2016 թվականին արժանացել եք ՀՀ վաստակավոր արտիստի կոչման: Հետաքրքիր է՝ ինչպիսի՞ նշանակություն ունի այդ կոչումը Ձեզ համար, և ընդհանրապես որքանո՞վ եք այն կարևորում արվեստագետի կյանքում:
Հայկ– Իհարկե, կարևոր է այնքանով, որ զգում ես, թե արածդ գործը գնահատում է նաև կառավարությունը: Ի դեպ, արդեն 15 տարի էր, ինչ ներկայացված էի կոչմանը: Ուշացումով ստացված կոչման համուհոտը և’ հեռուստադիտողս, և’ հանդիսատեսս արդեն տվել էին: Իհարկե հաճելի է ժամանակին ստանալը, բայց դա ո՛չ շնորհքս ավելացրեց, ո’չ աշխատավարձս: Ես այդ պատվավոր կոչման կրողն եմ, իսկ դա պատկանում է իմ ժողովրդին:
Citylife.am- Ի՞նչ նորություններ ունեք առաջիկայում:
Հայկ- Ունեմ, իհարկե, առաջարկներ, նաև նոր պատասխանատու դեր իմ թատրոնում: Հարկավոր է այս ամենը իմի բերել, տեղավորվել ժամանակի մեջ ու նայել առաջ:
Citylife.am- Պարո՛ն Թորոսյան, անչափ շնորհակալ եմ ժամանակ հատկացնելու ու նմանօրինակ հարցազրույցի համար: Ցանկանում եմ Ձեզ ամենակարևորը քաջառողջություն, և Աստծո կամքով դեռ երկար ու ձիգ տարիների մասնագիտական գործունեություն:
Հայկ– Ես էլ եմ շնորհակալ: 2017 թվականին ցանկանում եմ հայոց աշխարհիս հոգուն և սահմաններին խաղաղություն, խաղաղություն ընտանիքներին ու խաղաղություն ամենեցուն:
Հարցազրույցը՝ Նելլի Հովհաննիսյանի/Citylife.am/
